تذکر اواخر ماه مبارک
لعن الله اعداء امیرالمؤمنین – اواخر ماه مبارک
نهج البلاغة؛ ص: 237 - 238
...لَا تَسْتَوْحِشُوا فِی طَرِیقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِیرٌ وَ جُوعُهَا طَوِیلٌ أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا یَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَا وَ السُّخْطُ وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا فَقَالَ سُبْحَانَهُ فَعَقَرُوهٰا فَأَصْبَحُوا نٰادِمِینَ فَمَا کَانَ إِلَّا أَنْ خَارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوَارَ السِّکَّةِ الْمُحْمَاةِ فِی الْأَرْضِ الْخَوَّارَةِ أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ سَلَکَ الطَّرِیقَ الْوَاضِحَ وَرَدَ الْمَاءَ وَ مَنْ خَالَفَ وَقَعَ فِی التِّیهِ .
________________________________________
نهج البلاغة، در یک جلد، مؤسسه نهج البلاغه، قم، 1414 ه ق
مولانا امیرالمؤمنین علیّ بن ابی طالب – صلوات الله علیه- :
در راه هدایت، از کَم بودنِ تعدادِ اهلش نهراسید؛ همانا مردمان، بر گِردِ غذایی گِرد آمده اند که سیری اش زودگذر و کوتاه است و امّا گرسنگی اش، طولانی خواهد بود.
همانا فقط مردم را هوا و هوس و خوشی و ناخوشی های بی ریشه، جمع می کند.
و همانا فقط ناقه ی ثمود را یک نفر پی کرد، پس خداوند عذاب را بر همۀ آن قوم عمومیّت داد، آنگاه که همۀ آنها به کار آن یک نفر، رضایت دادند.
پس خداوند سبحانه فرمود: « پس آن [ناقه] را پی کردند، پس این سبب پشیمانیِ آنها شد»
پس نبود مگر اینکه زمینشان صدا بلند نمود به خسف و فروگرفتن، چنانکه گاو شخم زننده به صدای بلند زمین را زیر و رو می کند...
ای مردم! هر کس راه واضح را طی کند به آب وارد خواهد شد و هر کس با حق مخالقت نماید، در بیراهۀ هلاکت می افتد.
***
اواخر ماه مبارک:
از نظر قرآن، ناصبی از یهودی، بدتر است. اگر هم سخن از کودکان نابالغ به میان باشد که در طرف مقابل آنها هم کودک هست... ناصبی در فقه، مهدور الدم بوده و حرمت کمک به او محلّ اجماع فقهای شیعه بوده و هست. (مدارک موجود)
لعن الله اعداء امیرالمؤمنین علی – علیه السلام-.
و عجل الله تعالی فرج ولیّه الحجه علیه الصلاه و السلام.
