درباره ماندگاری ملک
بسم الله الرحمن الرحیم
«ماندگاری مُلک»
نقل شده که شخصی برای انتساب ریاستش به خداوند، به«ماندگاری» ِ حکومتش – در طول چند دهه- استناد جست.
حال آنکه در روایت آمده فرعون – که ادعای خدایی داشت و در قرآن ذکر شده- مدت سلطنت و ملکش چهارصد سال مقدر شده بود و در تمام این مدت، آیات و بیّنات الهیه بوسیله حضرت موسی و حضرت هارون – علی نبینا و آله و علیهما السلام- بر او روشن می شد و خداوند بارها حجت را تمام کرد و به او و قوم فهماند که دعوی خدایی فرعون باطل و کفر است، با این حال چهارصد سال ملکش ماندگاری داشت و ادعای خدایی هم داشت و البته امتحانی برای آن قوم نیز بود... تا آنکه بعد از مدتها، حضرت موسی – علیه السلام- قوم را نجات داد...
نمونه های زیادی هم در تاریخ هست که ملک ظالمین مدتها بیش از این حرفها در این دنیا دوام داشته و این هرگز تاییدی بر آنها نبوده است. چون خداوند بعد از اتمام حجت و فهماندن، ممکن است بطرق مختلف خلق را امتحان نماید.
همچنین در قرآن، «چند دهه» نسبت به زمانهای اخروی، خیلی ناچیز محسوب می شود و یک روز از آن روزهای آخرت، معادل هزار سال از سالهای این دنیا شمرده شده:
یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (5)
سجده
لذا اگر کسی به چند دهه ماندگاری استناد کند، نشان از «کوتاه فکری» و «مادیگری» و «انکار غیب» دارد...
