بایگانی ارديبهشت ۱۳۹۶

حضرت رقیه علیها السلام

شنبه, ۳۰ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۷:۵۶ ب.ظ

نقل سالروز ولادت حضرت رقیه - علیها السلام-

السلام علیک یا بنت ابی عبد الله

لعن الله من ظلمک

۰ نظر

۰

۰ ۳۰ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۹:۵۶

امیر طهرانی

در آستان نیمه شعبان

سه شنبه, ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۷:۴۲ ب.ظ

سخنان آیت ا... وحید خراسانی - دام ظله- : اینجا

۰ نظر

۰

۰ ۱۹ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۹:۴۲

امیر طهرانی

تذکری به مراتب عصمت

سه شنبه, ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۷:۳۸ ب.ظ

عصمتی که برای خواصّ بیت ائمه ی دین - علیهم السلام- مثل حضرت علی اکبر (علیه السلام) و... قائلیم،

با عصمت چهارده معصوم (علیهم الصلاه و السلام) مقایسه نمی شود،

و از این جهت شبیه عصمت انبیاء گذشته الهی می باشد که با چهارده معصوم - علیهم الصلاه و السلام مقایسه نمی شود.

۰ نظر

۰

۰ ۱۹ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۹:۳۸

امیر طهرانی

در مدح حضرت امام سجاد - علیه السلام-

پنجشنبه, ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۱:۱۵ ب.ظ

بسم الله الرحمن الرحیم

صلی الله علیک یا بقیۀ الله

السلام علیک یا اباالحسن یا علیّ بن الحسین زین العابدین

اظهار محبّت نسبت به ذوات مقدّسه عترت معصومین – صلوات الله علیهم اجمعین- و ذکر فضائل و خصائص ایشان رکنی اصیل از دین ماست. این اصل گذشته از براهین فطری و عقلی، مستند به آیات قرآن و نصوص متواتره می باشد. (که بعضی از آن در مقالات آمد) سپس سخن از نشانه های صدق قلوب در این رکن اصلی در تعالیم عترت پیامبر – صلی الله علیه و آله- به میان آمده که – طبق ادله- از اهم آن، برائت داشتن از دشمنان و غاصبین حق ایشان است و نیز لازمۀ ولایت که «مفترض الطاعه» دانستن ایشان یعنی قبول اینکه فرمان ایشان در هر امری و بر همه واجب الاطاعه است... شیعیان و محبّین این ذوات مقدّسه، که از این نعمت و سبب نجات بهره مند هستند، در مراتب مختلفی از معرفت و طاعت نسبت به ایشان می باشند و در هر حال، همگی به آستان ایشان پناهنده اند...

مدح و تمجید کردن از نگاه دین در موارد متفاوت، احکام متفاوتی دارد. چه بسا مدح و تمجید کردنی که مورد سخط و نهی خداوند می باشد (مانند چاپلوسی نزد سلاطین و ظالمین، یا بیهوده تمجید کردن از انسانها برای سوء استفاده از آنها یا...) .

امّا مدح کردن در مواردی در دین مورد رضای خداوند دانسته شده، که اصل آن، مدح کردن نسبت به کسانیست که آفرینش به برکت آنها برپاست و سبب اصلیِ هدایت از سوی خالق هستند یعنی ذوات مقدّسه چهارده معصوم – علیهم السلام- که گذشته از آنچه ذکر شد در ادلّۀ اظهار محبّت محضر ایشان و اعتراف به فضل ایشان و... آکنده از مستندات قرآنی و حدیثی می باشد، چنانکه اوّل کسیکه این ذوات مقدّسه را ستوده و مدح نموده، خالق هستی «الله» عزّوجل، بوده است – که بعضی از آیات قرآن در مدح ایشان را آوردیم- و انبیاء و اوصیاء آنان و ملائکه الهی و مؤمنین و... رهین این منّت خداوند بوده اند که ولو به قدر قطره ای از دریایی، عرض ارادتی به این ذوات مقدّسه داشته باشند...

روشن است از آنجا که خداوند محبّت و ولایت ایشان، مدح و ذکر فضائل و... ی ایشان (علیهم السلام)، را سبب هدایت و سبب نجات سایر بندگان قرار داده، خود ایشان نیز بندگان را بدان دعوت می فرمایند. یعنی این خصوصیّت ایشان - که برای دیگران ناپسند است که مردم را دعوت کنند به مدح خودشان – اما برای ایشان که از طرف خدایند و می دانند که این سبب نجات مخلوقات است، منّت و لطف شان بر ماست که اجازه دهند عرض ادبی داشته باشیم...

امّا از وقتی اساس ظلم بر اهل البیت بنیان گذاشته شد خصوصاً بعد از شهادت پیامبر – صلی الله علیه و آله- که با فتنۀ غصب خلافت، عموم امّت از این یگانه باب نجات، روی برتافتند و به دنبال بت پرستی ها رفتند، ظالمین بر عترت و غاصبین حقّ ایشان در زمان هر یک از ائمّه ی اثنی عشر، از کینه و حسادتی که نسبت به این برگزیدگان الهی داشتند، ذکر فضائل و مقامات اهل البیت (علیهم السلام)، برشان سخت و ناگوار بود، گرچه نقشه ها و اهتمام زیادی بخرج دادند در جلوگیری از بیان مناقب و فضائل این ذوات مقدّسه، و از بین بردن آثار و روایات نبوی در خصائص این بیت مطهّر، امّا به ارادۀ الهی بر اتمام حجّت، - به طرق گوناگون از جمله روایات رسیده بوسیلۀ اصحاب یا...- شعاعهایی از فضائل و مناقب ایشان – علیهم السلام- درخشیده و بیان شده و بعضی از آن امروز در دست ماست، امید آنکه بتوانیم – و لو به قدر بهره ای کوچک از این بی کران- قدمی در این راه برداریم و به این آستان مقدّس، عرض ارادتی نمائیم... بعد از دعا برای ظهور و چیرگی حقّ ایشان، که در زمان ظهور آخرینشان – عجّل الله تعالی فرجه الشریف- حادث خواهد شد.

نقل زیر، درباره ماجرای سروده ی شاعریست - «فرزدق» نام- در مدح حضرت امام علیّ بن الحسین السجّاد – صلوات الله علیه- که در اینجا اجمالی از معانی آن ذکر می شود.

بعضی اشعار و نقلها خود متن روایت منقول از معصوم نیست، امّا به جهت اینکه مورد عنایت و اظهار لطف از سوی امام معصوم واقع شده، اهمّیّت پیدا می کند. مثل همین شعر که به دو جهت؛ هم به دلیل همسو بودنِ ارکان معانی آن با عقاید حقّه ی قرآنی و حدیثی و هم از جهت اینکه پس از سرودن آن، مورد لطف و عنایت امام زمانش حضرت زین العابدین (علیه السلام) واقع شده، بسیار ویژه و مورد توجّه است...

لذا با اینکه قصد ورود به مبحث بررسی احوال و ترجمۀ فرزدق شاعر و سیرۀ او را نداریم، در این باره صرفاً به نقل همین روایت و ترجمۀ بعضی از این شعر زیبا اکتفا می نمائیم - و یعلم شاعرَه ربُّه- .

در این روایت، هشام بن عبد الملک –علیه اللعنۀ - که در زمان حضرت امام سجّاد – علیه السلام- خلافت را غصب نموده بود، یک وقت مشغول به طواف کعبه بود... وی خواست برای استلام به طرف حجر الاسود برود، با اینکه اطرافش از مأموران حکومتی و محافظ و... زیاد بود که راه را برایش باز می کردند و مردم را کنار می زدند، امّا به جهت ازدحام جمعیّت اطراف بیت، نتوانست به حجر الاسود نزدیک شود!! پس همان اطراف برایش محلّی قرار دادند و نشست ... همچنانکه بیت و حجر را می نگریست، دید حضرت امام علیّ بن الحسین السجاد – علیه السلام- تشریف آوردند درحالیکه چهره زیبای ایشان از شدّت نور می درخشید و آثار سجود در پیشانی و...، این ذات مقدّس بعد از طواف خواست حجر الاسود را استلام نماید، با اینکه در ظاهر در میان مردم بود و هیچ محافظ و... نبود که راه را برایش باز کند و مردم را کنار بزند، امّا همین که قصد حجر نمود، مردم – خواه ناخواه- کنار رفتند و از هیبت و جلالت او راه برایش باز شد تا به حجرالاسود رسید...

هشام ملعون که این صحنه را می دید، غضبناک شد و حسادتش بر افروخت... یکی از اهل شام که اطراف هشام بود، به هشام گفت: این چه کسی بود که هیبت و جلالتش سبب شد مردم اینطور راه را برایش باز کردند؟ هشام لعین به خاطر اینکه فضیلت حضرت امام سجاد – علیه السلام- مخفی بشود و مردم به او گرایش پیدا نکنند – با اینکه حضرت را می شناخت- انکار کرد و گفت: او را نمی شناسم!

«فرزدق»ِ شاعر آن اطراف حاضر بود و در این میان برگشت و گفت: امّا من او را می شناسم.

مرد شامی گفت: او کیست؟ فرزدق در جواب این سؤال و در پیش روی هشام – که حضرت را انکار کرده بود- شروع کرد به سرودن شعر زیر دربارۀ وارث سیّدالشهداء حضرت امام سجّاد (علیهما السلام). شعری زیبا در مدح آن حضرت که اینجا ضمن نقل به روایت اختصاص، چند بیت از آن را گزینش و ترجمه می کنیم. این شعر چنان تکان دهنده بود که بعد از سرودنِ آن، هشام ملعون از شدّت غضب و حسد، دستور داد فرزدق شاعر را زندانی کنند!

نقل اشعار فرزدق در مدح حضرت امام سجّاد (علیه السلام) :

هذا الذی تعرف البطحاء وطأته و البیت یعرفه و الحل و الحرم‏

هذا ابن خیر عباد الله کلهم هذا التقی النقی الطاهر العلم‏

هذا علیٌّ رسول الله (ص) والده أمسى بنور هداه تهتدی الظلم‏

إذا رأته قریش قال قائلها إلى مکارم هذا ینتهی الکرم‏

ینمی إلى ذروة العز التی قصرت عن نیلها عرب الإسلام و العجم

یکاد یمسکه عرفان راحته رکن الحطیم إذا ما جاء یستلم‏

یغضی حیاء و یغضى من مهابته فما یکلم إلا حین یبتسم‏

ینشق نور الدجى عن نور غرته کالشمس تنجاب عن إشراقها الظلم

بکفه خیزران ریحه عبق من کف أروع فی عرنینه شمم‏

مشتقة من رسول الله نبعته طابت عناصره و الخیم و الشیم‏

حمال أثقال أقوام إذا فدحوا حلو الشمائل تحلو عنده نعم‏

هذا ابن فاطمة إن کنت جاهله بجده أنبیاء الله قد ختموا

هذا ابن فاطمة الغراء (س) نسبته فی جنة الخلد یجری باسمه القلم‏

الله فضله قدما و شرفه جرى بذلک له فی لوحه القلم‏

من جده دان فضل الأنبیاء له و فضل أمته دانت لها الأمم‏

عم البریة بالإحسان فانقشعت عنها الغیابة و الإملاق و الظلم‏

کلتا یدیه غیاث عم نفعهما تستوکفان و لا یعروهما عدم‏

سهل الخلیقة لا تخشى بوادره یزینه اثنان حسن الخلق و الکرم‏

لا یخلف الوعد میمون نقیبته رحب الفناء أریب حین یعترم‏

من معشر حبهم دین و بغضهم کفر و قربهم منجى و معتصم‏

یستدفع السوء و البلوى بحبهم و یستزاد به الإحسان و النعم‏

مقدم بعد ذکر الله ذکرهم فی کل بدء و مختوم به الکلم‏

إن عد أهل التقى کانوا أئمتهم أو قیل من خیر أهل الأرض قیل هم‏

لا یستطیع جواد بعد غایتهم و لا یدانیهم قوم و إن کرموا

هم الغیوث إذا ما أزمة أزمت و الأسد أسد الشرى و النار تحتدم‏

یأبى لهم أن یحل الذم ساحتهم خیم کریم و أید بالندى هضم‏

لا ینقص العسر شیئا من أکفهم سیان ذلک إن أثروا و إن عدموا

أی الخلائق لیست فی رقابهم لأولیة هذا أوله نعم‏

من یعرف الله یعرف أولیة ذا و الدین من بیت هذا ناله الأمم

... ... ...

اکنون بطور گزینشی به معانی چند بیت از میان این ابیات اشاره ای داشته باشیم ؛‏

بیت یکم [[این همان کسی است که خاک و ریگهای بیابان، جای قدمهای او را می شناسند!

و بیت و کعبه و حلّ و حرم خدا، او را می شناسند!]]

بیت دوم [[این است فرزند بهترین از میان همه ی مخلوقات (فرزند پیامبر –صلی الله علیه و آله-) ؛ این است تقی، نقی، پاک، پرچم هدایت...]]

بیت سوم[[این «علیّ» است، که رسول خدا، پدر اوست. وقتی به شب می رود، تاریکی ها، بنور هدایت او هدایت می گیرد]]

بیت چهارم[[آنگاه که قریش او را دیدند، گوینده ای از میان آنها گفت: همه ی کرامت، به سوی مکرمت های او پایان داده می شود.]] ‏

... بیت هشتم[[در تاریکى ها، روشنایى از نور چهره ى او منشق شده ؛ مانند خورشید که تاریکی ها از تابش او شعاع می گیرد]]

... بیت دوازدهم [[ اگر نمی دانی، بدان! این پسر فاطمه است.

که پیامبران خداوند، با جدّ او، پایان یافتند (خاتم پیامبران صلی الله علیه و آله) ]]

بیت سیزدهم [[این شخص، نسبتش این است که پسر فاطمه ی غرّاء است (سلام الله علیها) .

در بهشت جاودان، قلم، به نام او جاری می باشد.]]

بیت چهاردهم [[«الله»، او را برتری داده از قبل، و او را شرافت عطا فرموده.

قلم ، به این حقیقت، در لوح خداوند جاری گشته. ]]

... بیت بیستم [[از خانواده ایست که محبّت آنها، دین است. و بغض آنها، کفر است.

تقرّب جستن به ایشان، سبب نجات است و پناه و منبع پاکی است.]]

بیت بیست و یکم [[بدی ها و بلا ها، به سبب دوست داشتن ایشان، دفع خواهد شد. و به برکت او، زیاد شدنِ احسان و نعمتها، طلب می شود.]]

بیت بیست و دوم [[بعد از ذکر و یاد خداوند، ذکر ایشان است که پیش داشته می شود

در هر چیزی که شروع می شود و هر آنچه سخن، بدان پایان داده می شود.]]

بیت بیست و سوم [[اگر سخن از اهل تقوا به میان آید، ایشان امامانِ آنها هستند.

یا آنکه گفته شود چه کسی برترین در سرزمین هاست؟ جواب داده می شود: این ذوات مقدّسه.]]

بیت بیست و چهارم [[بعد از مقصدِ ایشان، هیچ رونده ای توان ندارد. هیچ قومی به ایشان مقایسه نمی شود، حتّی اگر اهل کرامت باشد]]

... بیت بیست و هشتم [[کدامیک از مخلوقات، در گِرُوِ ایشان نیست؟ (همه ی مخلوقات مدیونِ ایشان هستند)

به خاطر اوّل بودنِ او (امام سجّاد) ، اوّلش آری است.]]

بیت بیست و نهم [[هر کس «الله» را بشناسد، اوّل بودنِ او ( امام سجّاد در مخلوقات) را هم می شناسد.

دین اسلام، از خانه ی او، به امّتها رسیده.]]

... ... ...

پس از اینکه فرزدق این اشعار تکان دهنده و زیبا را درباره حضرت امام سجّاد (علیه السلام) خواند، هشام ملعون رفت و دستور داد فرزدق را زندانی کنند. حکومت وی را در جایی بین مکّه و مدینه زندانی کردند. خبر این ماجرا به حضرت امام سجّاد (صلوات الله علیه) رسید. (می دانیم حضرت، به علم امامت از ما وقع آگاهند، اما در غیر شرائط خرق عادت، با اسباب عادی امورات را می گذرانند...) پس حضرت امام سجّاد (علیه السلام)، به فرزدق شاعر و این عملش، عنایت و لطف فرمودند و عطایی برایش فرستادند و دستور فرمودند که باید این عطای ما را بگیری! خداوند جایگاه تو را روشن گردانیده و نیّتِ تو را دانسته است... فرزدق عطای متبرّک را از فرستاده ی آن حضرت گرفت و اشعاری هم در هجو و نکوهش و برائت از هشام ملعون، سرود ... ( الاختصاص - 191 / البحار 46 - 125)

روشن است دوستدار ایشان – در رتبه های متفاوت- ، سعی می نماید در اظهار محبّت به ایشان، مگر در جائی که امر به کتم باشد به جواز وجوبی، لذا؛ یا در جواز اباحی، سختی در این راه را بجان خریده، و یا احتمال جهل قصوری نسبت به جواز تقیّه و یا ... .

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم اجمعین

امیرحسن طهرانی

۰ نظر

۰

۰ ۱۴ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۳:۱۵

امیر طهرانی