درباره ماندگاری ملک

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 «ماندگاری مُلک»

نقل شده که شخصی برای انتساب ریاستش به خداوند، به«ماندگاری» ِ حکومتش – در طول چند دهه- استناد جست.

حال آنکه در روایت آمده فرعون – که ادعای خدایی داشت و در قرآن ذکر شده- مدت سلطنت و ملکش چهارصد سال مقدر شده بود  و در تمام این مدت، آیات و بیّنات الهیه بوسیله حضرت موسی و حضرت هارون – علی نبینا و آله و علیهما السلام- بر او روشن می شد و خداوند بارها حجت را تمام کرد و به او و قوم فهماند که دعوی خدایی فرعون باطل و کفر است، با این حال چهارصد سال ملکش ماندگاری داشت و ادعای خدایی هم داشت و البته امتحانی برای آن قوم نیز بود... تا آنکه بعد از مدتها، حضرت موسی – علیه السلام- قوم را نجات داد...

نمونه های زیادی هم در تاریخ هست که ملک ظالمین مدتها بیش از این حرفها در این دنیا دوام داشته و این هرگز تاییدی بر آنها نبوده است. چون خداوند بعد از اتمام حجت و فهماندن، ممکن است بطرق مختلف خلق را امتحان نماید.

همچنین در قرآن، «چند دهه» نسبت به زمانهای اخروی، خیلی ناچیز محسوب می شود و یک روز از آن روزهای آخرت، معادل هزار سال از سالهای این دنیا شمرده شده:

یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فی‏ یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (5)

سجده

لذا اگر کسی به چند دهه ماندگاری استناد کند، نشان از «کوتاه فکری» و «مادیگری» و  «انکار غیب» دارد...