پاسخ پیامهای ارسالی

با تشکر از پیامهای ارسالی تسلیت مناسبت های مذهبی و عذر اینکه فرصت پاسخ و نشر همه ی انها نیست...، در میان پیامهای ارسالی، یکی حاوی اشکالی بود که پاسخش لازم بنظر رسید:

پیام ارسالی:
(((سلام   معمولا کمتر تبریک و تسلیت میگم. نه اینکه اهمیت نداشته باشه ها. نه!
حس می کنم خیلی خودمون رو با این تبریک ها و تسلیت ها سرگرم کردیم و در عمل عکس فرمایشا بزرگان عمل می کنیم. البته محضر شما جسارت نمی کنم ...
یاحق)))

 

پاسخ: بعد از سلام و تشکر؛
اولا: بعضی چیزها از محدوده حس شما خارج است لذا اظهار نظر به ادعای حس کردن درباره اش جایز نیست و لازم است علم پیدا کنیم بعد اظهار نظر کنیم...شیعیان متقی، خلاف حس شما حس می کنند.
ثانیا انسان اگر از تعالیم اولیاء معصوم - علیهم السلام- فاصله بگیرد، گاهی طبع و خوی اش عوض می شود، تا جایی که سالیان قبل از بعثت پیامبر اسلام - صلی الله علیه و آله- عموم مردم دوران جاهلیت، قبیح ترین اعمال مانند زنده بگور کردن دختران و... را عادت کرده بودند و اگر کسی برخلافش عمل می کرد زشت می پنداشتند... در روایات در وصف آخرالزمان نیز توصیف مشابهی رسیده مانند اینکه بسیاری از مردم به برعکس انگاشتن حسن و قبح عادت می کنند...
ثالثا اگر به معرفت خداوند و اولیاء معصومش - علیهم السلام - متذکر شویم که واجب الاطاعه هستند و تنها باب نجات این امت هستند و... و به همه شئون ما علم دارند، آنگاه عرض ادب محضر ایشان را غنیمت می شماریم و سعی در تقرب به این آستان مقدس می نمائیم...
رابعا در آنچه ائمه دین -علیهم السلام- فرموده اند، گذشته از لزوم اطاعت از دستوراتشان- که اهمیتش روشن است - ، برای خود عرض ادب و مودت محضرشان هم موضوعیت و اهمیت قائل شده اند. باید فهمید برای چه چیزی آفریده شده ایم و قرار است در این دنیا چه کنیم...
تولی و تبری رکن دین است... و یکی از نمودهایش در مناسبتهای مذهبی است...
خامسا گذشته از اینها، اگر  کسی خدای ناکرده در عمل کردن به فرمایش ایشان کوتاهی داشت، دلیل نمی شود که در سایر امور  نیز کوتاهی کند. باید قسمت خراب را اصلاح نمود، نه اینکه کار صحیح را تخریب نماید.
بامید توفیق.

تصویر لازم : اینجا