دوستی و همنشینی

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم اجمعین

...عَنْ أَبِی ذَرٍّ عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) : فِی وَصِیَّةٍ لَهُ قَالَ یَا أَبَا ذَرٍّ لَا تُصَاحِبْ إِلَّا مُؤْمِناً ... (وسائل‏ الشیعة، 24، 274)

در این روایت پیامبر اسلام – صلی الله علیه و آله- به جناب ابی ذر غفاری توصیه فرموده اند :

...ای اباذر؛ با هیچ کس مصاحبت نداشته باش غیر از مؤمن...

در تعالیم مذهب حق، روی مسئله روابط و رفاقت و انتخاب دوست و... تأکید و دقّت شده است و دستورها و توصیه هایی در این باب فرموده اند. مؤمن (اثنی عشری) چنین نیست که با هر کس – در کوچه و بازار و...- دوستی و مرابطه داشته باشد. اثرگذاری – خواه ناخواه- مصاحبت و دوستی بسیار جدّی است.

بیشتر مردم این مطلب را در امور دنیوی رعایت می کنند و منفعت دنیا یا مسائل مشترک دنیوی (مثل

هم رشته بودن در تحصیل یا کار یا نژاد یا...) را در این باره محور قرار می دهند. امّا دین، ملاک دیگری را در این باره قرار داده است چراکه محور دوستی واقعی باید بر اساس رضای خالق و اولیاء معصومش – علیهم السلام- و صحّت عقیده و ایمان و در جهت سعادت زندگی ماندگار پس از مرگ باشد...

البتّه مؤمن در امور روزمرّه ناگزیر از مواجهه با انسانهای مختلفی است که در این روزگار چه بسیار از آنها که شرائط دوستی واقعی را ندارند. در تعالیم ائمّه هدی – علیهم السلام- درباره روابط با سایرین نیز آدابی تعلیم شده و آنچه درباره حسّاسیّت دوستی و انتخاب مصاحب فرموده اند، به این معنی نیست که انسان امروز شمشیر را از رو ببندد و هر کسی غیر از عدّۀ دارای صلاحیّت را دید، حق را زیر پا گذارد ...

مثلا در روایت مذکوره نیز «مصاحبت» از باب مفاعله استفاده شده، نه «صحبۀ» یا مواجهه یکطرفه که متفاوت است...

به هر حال مراقبت و دقّت در امر دوستی را لازم دانسته اند و چه بسا افرادی که مؤمن باید فقط به حدّ لزوم گذراندن بعضی مسائل، وقتش را با آنها بگذراند، نه اینکه آنها را برای روابط دوستی انتخاب کند.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم اجمعین.

بعنوان مثال فقهای واقعی مذهب نیز اطرافیان را تذکر می دادند به مراقبت نسبت به این امور  :  تصویر