ظلم بزرگ کدام است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم اجمعین

مطلبی شنیده شد که یادآوری چند تذکّر کوتاه لازم بنظر رسید با اینکه شرح و بیان و ذکر تفصیلی مدارک و ادلّه هر کدام در جای خود آمد و اینجا به ذکری مجمل اکتفا می شود؛

1)     ظلم بزرگ از دیدگاه قرآن، شرک به خداوند است.

«وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظیمٌ» (13لقمان)

 

2)     در روایات منابع خاصّه (که تواتر آن در نوشتاری جداگانه آمد)، امام گرفتن شخص دیگری غیر از ائمه ای که خداوند بعد از پیامبر –صلی الله علیه و آله – نصب فرموده (یعنی دوازده امام شیعه از امیرالمؤمنین علیّ بن ابی طالب تا یگانه امام این زمان، مولانا الحجّۀ بن الحسن العسکری علیهم السلام)، قرار دادن شخص دیگری در این مقام خاص، شرک بزرگ به خداوند و نابخشودنی دانسته شده.

3)     شناخت حقیقت، حسن و قبح عقلی، حقیقت عدل و ظلم و...، لازمه ایست که نسبت به مباحث ثانوی مقدّم است. عاقلی وجود ندارد که عدل را – در هر جا - به معنی برابریِ موجودات بداند مثل اینکه یک سنگریزه را بایک گوهر، برابر بداند، و یا نظر یک عالِم متخصّص در امری علمی و تخصّصی، را با اظهار نظر یک بیسواد برابر بداند. ظلم در اینجا، برابر شمردن است...

چنانکه در روایات نیز آمده از معانی «ظلم»، قرار دادنِ چیزی در غیر جایگاه حقیقی آن چیز می باشد. بعنوان مثال ذیل آیه شریفه « ...و جعلناهم ائمّۀ یهدون بامرنا ...» در بحار (27 – 60 – 21) مقام امامت خاصّه و انحصاری دوازده امام شیعه بعد از پیامبر – صلی الله علیه و آله- ذکر شده و تصریح شده که «ظلم» (که قرار دادنِ چیزی در غیر جایگاه حقیقی آن چیز می باشد)، در اینجا به معنیِ قرار دادنِ امامت برای غیر از این اشخاص برگزیده الهی یعنی دوازده امام معصوم بعد از پیامبر – صلّی الله علیه و علیهم- می باشد.

و السلام علی من اتّبع الهدی